Σαν άνθρωπος κι εγώ μπορεί να νοσταλγώ,
μπορεί χαρές και λύπες να `χω μέσα στην ψυχή,
οι πίκρες κι οι καημοί μου καίνε το κορμί,
γι’ αυτό και το τραγούδι μου θλιμμένο αντηχεί,
και το τραγούδι αυτό, γιατί να το κρυφτώ,
μπορούνε να το νιώσουν όσοι μείναν μοναχοί.

Πού να είσαι αγάπη μου, πού να είσαι καρδιά μου,
ποιος σε πήρε και μου `φυγες μόνη παρηγοριά μου,
ποιος σε πήρε και μου `φυγες και δεν ξέρω τι κάνω,
γύρνα πίσω αγάπη μου να σε δω κι ας πεθάνω.