Η ζήλεια αγκάθι στη καρδιά
Αρρώστια δίχως γιατρικό
Μας εξοντώνει αργά, αργά
Η ζήλεια φέρνει χωρισμό

Σκηνές μου κανείς, στα άκρα φτάνεις
Θα με τρελάνεις, έτσι όπως πας

Με ποίον μιλούσα, και ποίον κοιτούσα
δεν το αντέχω, πια να με ρωτάς

Η ζήλεια αγκάθι στο φιλί
Και δρόμος δίχως γυρισμό
Τι κι αν σ’ αγάπησα πολύ
Η ζήλεια φέρνει χωρισμό

αχ, αχ αχ αχ….

Του ερωτά μας, η πόρτα κλείνει
πέφτει η συγγνώμη σου, μες στο κενό
Η αγάπη θέλει, εμπιστοσύνη
δεν θέλει ζήλεια και εγωισμό

Μην το τραβάς το σκοινί, ως πότε οι ουρανοί
Θ’ ανάβουν άστρα, στου πάθους τη σκηνή

Η ζήλεια αγκάθι στη καρδιά
Αρρώστια δίχως γιατρικό
Μας εξοντώνει αργά, αργά
Η ζήλεια φέρνει χωρισμό

αχ, αχ αχ αχ….

Του ερωτά μας, η φλόγα σβήνει
πέφτει η συγγνώμη σου, μες στο κενό
Μια αγάπη θέλει, εμπιστοσύνη
Δε θέλει ζήλεια και εγωισμό