Είπα να βάλω σ’ άλλη πόρτα τα κλειδιά
Μα δε μου πήγαινε η καρδιά
Σ’ άλλο κρεβάτι να ξυπνήσω ένα πρωί
Μα δε μου πήγαινε η ψυχή

Γιατί το δάκρυ μου το στέγνωνες μ’ αγάπη και φιλιά
Και είχες ανοιχτή την αγκαλιά
Γιατί τα λάθη μου συχώραγες εσύ σαν τον Χριστό
Τα στόλιζες μ’ ασήμι και χρυσό

Είπα να δω με άλλο μάτι τη ζωή
Να ζήσω ελεύθερο πουλί
Σε άλλα χείλια να κερνάω το πιοτό
Μα δε το μπόρεσα κι αυτό

Γιατί με πρόσεχες πριν φύγω το πρωί για τη δουλειά
Με φρόντιζες σαν τα μικρά παιδιά
Γιατί όταν κοίταζα τα μάτια σου μου λέγαν σ’ αγαπώ
Και σού λεγα πως σ’ αγαπώ και γω