Εγώ στην άκρη του γιαλού
Που σκάει το κύμα και γλιστράει στην άμμο
Σου ζωγράφιζα τα όνειρα που κάνω

Κι εσύ στην άκρη του γκρεμού
Ανθίζεις σαν το άγριο χορτάρι
Στο ξενύχτι σου κοιτάζεις το χλωμό φεγγάρι
κι άστρα σπέρνεις στο βάθος του ουρανού

Ότι μου δίνεις
Θα το δεις γραμμένο εκεί πάνω στην άμμο
Πριν να σβήσει απ’ το κύμα θα στο πω

Μια λέξη αφήνεις
Χαραγμένη στην καρδιά μου δεν την χάνω
Όπου πας θα σου το γράφω σ’ αγαπώ

Εγώ στα βάθη της καρδιάς
Που δεν αφήνεις άλλον να ζυγώνει
Την καρδιά μου πάρε κι άστη ας ματώνει

Κι όταν γλυκά χαμογελάς
Με ταξιδεύεις σε γαλήνια μέρη
άσ’ τον ήλιο σαν αχτίδα πίσω να σε φέρει
Να φωτίζεις τους ανθρώπους π αγαπάς

Εγώ μαζεύω ότι σκορπάς
Τα κρύβω σένα μεταξένιο αμπάρι
Στην ψυχή μου και κανείς δε θα τα πάρει

Κι εσύ σαν άνεμος φυσάς
Πνοή ζωής μες τα δικά μου στήθια
Λόγια αγάπης που δεν λέγονται από συνήθεια
Στον παράδεισο εδώ στη γη με πας