Μεγάλε μου αδερφέ που μ’ έχεις μεγαλώσει
ανάσα μου διπλή πες μου αν έχεις νιώσει,
το δράμα που περνάω εγώ ή άκουσες κανένα
να τρέμει, να παραμιλά, να ντρέπεται σαν ψέμα,
προσπάθησα απ’ την αρχή τους φόβους μου να κρύψω,
μα τώρα θέλα να σωθώ, νέα φτερά ν’ ανοίξω.

Μη λυγίζεις, μη φοβάσαι στον καθρέφτη σου όταν θα `σαι
μίλα με τον εαυτό σου, δίκασε το θάνατό σου,
και ποτέ μη λες πως είναι αργά.

Κανείς δε νοιάστηκε για `σένα ούτε για `μένανε ποτέ,
γλυκό μου αίμα, δεύτερέ μου εαυτέ,
κανείς δε θέλει το καλό σου, πάλαιψε μόνος σου, μπορείς,
θα βρεις τη λύση αν το θέλεις, θα το δεις,
γι’ αυτό λοιπόν μη με πονάς, τον εαυτό σου ν’ αγαπάς,
μην το ξεχνάς.

Μεγάλε μου αδερφέ που μ’ έχεις μεγαλώσει
ανάσα μου διπλή που δε μ’ έχεις προδώσει,
ελπίδα μου μοναδική και της ζωής μου ασπίδα,
με μεθυσμένα όνειρα μου στήσανε παγίδα,
μα τώρα που κατάλαβα και θέλω να ξεφύγω,
μ’ αφήνουν οι δυνάμεις μου, πεθαίνω λίγο λίγο.

Μη λυγίζεις, μη φοβάσαι στον καθρέφτη σου όταν θα `σαι
μίλα με τον εαυτό σου, δίκασε το θάνατό σου,
και ποτέ μη λες πως είναι αργά.

Κανείς δε νοιάστηκε για `σένα ούτε για `μένανε ποτέ,
γλυκό μου αίμα, δεύτερέ μου εαυτέ,
κανείς δε θέλει το καλό σου, πάλαιψε μόνος σου, μπορείς,
θα βρεις τη λύση αν το θέλεις, θα το δεις.

Γι’ αυτό λοιπόν μη με πονάς, τον εαυτό σου ν’ αγαπάς,
μην το ξεχνάς.