Σέρνω δίπλα μου διαρκώς
το σκοτάδι και το φως, κι ακολουθώ
μια γνωστή διαδρομή
μέσα στα δέκα στρέμματα,
που τη ζωή περνώ
Κι είναι δύσκολο για μας
τις ελπίδες της οκάς να μοιραζόμαστε
της ζωής νοικάρηδες
για να δίνουμε το νοίκι μεγαλώσαμε

Κι όμως σε τραγούδια μαγικά
την ψυχή μας με μαγκιά την ξεδιπλώσαμε
τα σημάδια ακόμα εκεί
σα ριζούλες τρυφερές μας ξεριζώσανε

Ξεκινήσαμε πολλοί
μες της σάρκας τη χαρά μας
βαλσαμώσανε
Σάββατα και Κυριακές
της ζωής μας το μελό το εμπεδώσαμε