Τώρα που τέλειωσε τ’ όνειρο
και στη σιωπή έχω περάσει
φεύγεις απλά λες κι ήσουν λάφυρο
από μια μάχη που έχω χάσει

Ήτανε λάθος μου να σ’ αγαπήσω
και να πιστέψω σε δυο μάτια γαλανά
είσαι μια θάλασσα και πώς να ζήσω
χωρίς ταξίδια στο κορμί σου μακρινά

Τώρα η πίκρα σαν φόνισσα
όλες τις νύχτες σημαδεύει
της μοναξιάς το ρούχο φόρεσα
κι’ ο κόσμος γύρω μου μικραίνει