Έχει αρχίσει μια παράξενη βροχή
χώμα και στάχτη κόκκινα τα σύννεφα
θυμάμαι που πηγαίναμε μαζί στην εξοχή
νομίζω τώρα θα φυτέψουνε εκεί σύρματα
εκεί σε γνώρισα και ήταν Κυριακή
ταν και άνοιξη στα πράσινα ντυμένη
τώρα θα είναι μονάχα γκρίζα φυλακή
δίχως όρια δίχως τοίχους γκρεμισμένη
γιατί ότι καίγεται γίνεται στάχτη
ότι καίγεται γίνεται σιωπή
αυτό που καίγεται γίνεται στάχτη
ότι καίγεται γίνεται σιωπή
θα χει ζέστη που δε θα ναι υποφερτή
δε θα χει δρόμο να τρέξω να φύγω
ο ουρανός δε θα μιλάει με βροχή
δε θα χω δάκρυα τις σκέψεις μου να πνίγω
γιατί ότι καίγεται γίνεται στάχτη
ότι καίγεται γίνεται σιωπή
αυτό που καίγεται γίνεται στάχτη
ό, τι καίγεται γίνεται σιωπή
γιατί ότι καίγεται γίνεται στάχτη
ότι καίγεται γίνεται σιωπή
αυτό που καίγεται γίνεται στάχτη
ό, τι καίγεται γίνεται σιωπή
σιωπή
σιωπή