Λοιπόν, για να τελειώνουμε
το τράβηξα ως την άκρη
Μα είναι από λάστιχο
δε σπάει αν τεντωθεί

Όσα με ξημερώνουνε
πετιούνται απ’ το κρεβάτι
φτιάχνουν μεσάνυχτα καφέ
και βάζουν μουσική.

Ετών 30, αισιως πάντα
μοιάζει με γέφυρα που ενώνει δυο εποχές
Ό,τι έχει γίνει, δε ρίχνει ευθύνη
Ρίχνει ένα κλάμα και ποτίζει αντοχές

Λοιπόν για να τελειώνουμε
Όταν δεν έχει ήλιο
αφήνω σπίτι τα γυαλιά
και φτάνει ως εκεί

Τη μέρα ημερώνουνε
όσοι την κάνουν φίλο
και κράτα με να σε κρατώ
ανεβαίνουν τη ζωή

Ετών 30, αισίως πάντα
μοιάζει με γέφυρα που ενώνει δυο εποχές
Όνειρα κάνω, κι αν δε τα φτάνω
δε θα `ταν όνειρα, μα θα `ταν προοπτικές

Λοιπόν για να τελειώνουμε
με τράβηξα ως την άκρη
μα είμαι από λάστιχο
δε σπάω αν τεντωθώ