Ζωή ωραία και σκληρή
παράξενα παιχνίδια που μας παίζεις,
σάν τη θάλασσα και εσύ
γαλήνη τρικυμίες έχεις.

Ζωή χρυσή και μπακιρένια
μοιάζεις άδικη γιατί;
άλλοι στέρηση μιζέρια
άλλοι πλούτη και χλιδή,
δύο μέτρα δυο σταθμά
σέ σένα κάποιος συναντά.

Ζωή μικρή με ανηφόρες
ποιος μπορεί να τις ανέβει,
ποιος αντέχει μες τις μπόρες
σ’ αυτές τις δύσκολες τις ώρες,
μα η ελπίδα πάντα ζεί
ποτέ δεν χάνεται αυτή.