Μου λένε φίλοι μας παλιοί
πως σε συνάντησαν προχθές
τους είπες πίσω θες να’ρθείς
και εδώ στον ώμο μου να κλαις

Πέταξες βέρα και σταυρό
μ’ένα χαντράκι τυρκουάζ
μα εγώ στο μπράτσο σε φορώ
με τα όνομά σου τατουάζ

Οι έρωτες μες τα φανάρια της ντροπής
σε πέταξαν στην παγωνιά
του δρόμου σε μιαν άκρη

αχ και να γύριζα τον χρόνο απ’την αρχή
που ήμασταν σε μια γωνιά
δίχως πόνο και δάκρυ

Κάποτε σένα άσπρο χαρτί
μου είχες γράψει σ’ αγαπώ
αν και πονάει σαν καρφί
το κράτησα σαν φυλαχτό

Θυμάμαι Μάρτη στις 8
Και εγώ στα αμπάρια δυτικά
έκανα βάρδιες με μποφόρ
για να μη παίρνεις δανικά

Οι έρωτες μες τα φανάρια της ντροπής
σε πέταξαν στην παγωνιά
του δρόμου σε μιαν άκρη

αχ και να γύριζα τον χρόνο απ’την αρχή
που ήμασταν σε μια γωνιά
δίχως πόνο και δάκρυ