Νά `ναι βράδυ
να ’σ αγγίζω μες το σκοτάδι
να φωτίζεις σαν το άστρο σαν φως
το κορμί σου να δονείται σε κάθε χάδι
κι η φωνή να τρέμει σαν πειρασμός

Ν `ναι μέρα
να ξυπνάς στη δροσιά του αέρα
να ανεβαίνεις σαν τον ήλιο ψηλά
το χαμόγελό σου να το φορώ σαν βέρα
κοραλλένια χείλια να τα φιλάς

Κι εγώ να σ’ αγαπώ με πάθος να ζω για μια αγκαλιά
να ζω μες τα ουρανού το βάθος κι εγώ σαν τα πουλιά

Να σαι βράχος
να ακουμπάω να μη ζω μονάχος
κι όταν πέφτω λίγο πιο χαμηλά
στήριγμά μου στη ζωή τη σκληρή για να χω
να πετάω ως τα άστρα ψηλά

Κι εγώ να σ’ αγαπώ με πάθος να ζω για μια αγκαλιά
να ζω μες τα ουρανού το βάθος κι εγώ σαν τα πουλιά

Νά `σαι κύμα
νά `μαι εγώ σε ναυάγιο θύμα
να με βγάζεις έξω στην αμμουδιά
την αγάπη σου αν χάσω θα είναι κρίμα
σ’ αγαπώ και αυτό το νιώθω βαθιά