Όλοι με λεν τραγούδησε, μα πώς να τραγουδήσω
Βουρκώσαν τα ματάκια μου και η καρδιά μου κλαίγει
Δώδεκα χρόνους έκαμα στα έρημα τα ξένα
Ξένοι πλένουν τα ρούχα μου ξένοι την αλλαξιά μου
Τα πλένουν μια τα πλένουν δυο το τρίτο μου το λένε
Πάρε ξένε μ’ τα ρούχα σου, πάρε την αλλαξιά σου
Μπιζέρισα την ξενιτιά του ξένου του χουσμέτι
Και πήρα την απόφαση πίσω για να γυρίσω
Μα όπου φτωχός και η μοίρα του καράβι δε διαβαίνει
Βάζω τα χέρια μου κουπιά το στήθος μου βαρκούλα
τέσσερις μέρες έπλεξα γελώντας τραγουδώντας
και άλλες τόσες πάλεψα κλαίγοντας και βρυχώντας