Δεν ειν’τα λόγια τα πικρά που σ’ένα δρόμο σκοτεινό με έχουν σύρει
μα είναι που είδα ξαφνικά σε ξένα χέρια να γεμίζεις το ποτήρι

Δεν είναι που κρατάει ο νους κάθε στιγμή που σού λεγα τον έρωτά μου
είναι που ζήταγες να ακούς απ άλλα χείλη σ’ αγαπώ κι όχι δικά μου

Προδομένη μου αγάπη η πληγή
θα περάσει στον καιρό
κι αν σου στέρεψαν το δάκρυ οι καημο
Θα πονάς όπως και εγώ

Δεν είναι εκείνα τα στενά που τα γυρίζαμε πιασμένοι απ το χέρι
πήγες μαζί του σκοτεινά στο ίδιο μέρος και μου ήρθε σαν μαχαίρι

Δεν ειν’τα βάσανα μικρά κάθε που λέω πως φαρμάκι με κερνάς
μα είν’ ο πόνος μου γλυκός την πληγωμένη μου καρδιά σαν προσπερνάς

Προδομένη μου αγάπη η πληγή
θα περάσει στον καιρό
κι αν σου στέρεψαν το δάκρυ οι καημο Θα πονάς όπως και εγώ

Δεν ειν’τα χείλη τα ζεστά που μού’λεγαν κάθε πρωί πως μ αγαπάνε
Είναι τα μάτια τα κλειστά που κάναν όνειρα για μας κι αλλού μας πάνε

Δεν είν’τα κρύα δειλινά που αγκαλιαζόμασταν σφιχτά σ’ένα παγκάκι
Είδα τα χάδια τα φτηνά που έδινες σ’άλλο κορμί κάποιο βραδάκι