Χαμόγελο μεγάλο
λευκό σημάδι σε σταρένιο δέρμα
μάτια αμυγδαλένια, μαλλιά ατίθασα,
μυαλό που κόβει σαν ξυράφι, χαράζει
πίστη ατέλειωτη, πείσμα διψασμένο
Και χείλη που πεινούν και...

'Ηρθες πάλι μ’ ένα τηλέφωνο από `δω
Σαν μια ζάλη που δε τη φέρνει το ποτό
Ήρθες πάλι σαν ξαφνικό

Μια πληγή που είχε ο χρόνος στεγνώσει
σαν βροχή, το μυαλό μου έχει ιδρώσει
στο φιλί σου έχεις τόση αντοχή
σαν αρχή

Ήρθες πάλι κι ενώ είχα μείνει στον θυμό
γίνομαι άλλη
σε αγκαλιάζω, σε φιλώ
να που πάλι σε συγχωρώ