Τώρα θα κλείσω τα μάτια
κι ο κόσμος όλος θα χαθεί
σ’ ένα βαθύ και σκοτεινό πηγάδι
κι ένας ατέλειωτος καημός
θα `ναι το βράδυ

Ίσκιος αγγέλου να σταθείς
στην άδεια κάμαρή μου πριν πεθάνω
έλα λοιπόν να ζεσταθείς
σαν το φονιά στη γύμνια μου επάνω

Σκύβεις καλό μου περιβόλι
κι από τα τζάμια με κοιτάς
και με πονάς σαν τελευταίο χάδι
σαν το φεγγάρι που δεν βγήκε
στο σκοτάδι