Κυριακή βραδάκι τι παλιόκαιρος
και με τρώει το σαράκι που είμαι μοναχός
Άραγε που να σαι ποια χείλη να φιλάς
και που να ξενοκοιμάσαι ποια μάτια να μιλάς

Μα τι να πω Χριστέ μου απ τη ζήλεια θα χαθώ
δεν σε πίκρανα ποτέ μου μα πληρώνω μόνο εγώ

Τα πικρά σου λόγια δεν τα ξέχασα
το πρωί ήρθες στο σπίτι το βράδυ σ έχασα
έρωτας μεγάλος αχ και τι καημός
αγκαλιά σου είναι άλλος βαρύς ο στεναγμός

Μα τι να πω Χριστέ μου απ τη ζήλεια θα χαθώ
δεν σε πίκρανα ποτέ μου μα πληρώνω μόνο εγώ

Κυριακή σε βρήκα τα χαράματα
το κλειδί βάζεις στην πόρτα κοιτάς κατάματα
στ άδειο μας κρεβάτι είμαι μόνος μου
δίχως να χω κλείσει μάτι εγώ κι ο πόνος μου 1/3/2006