Μες στα κρυφά μου όνειρα
τις νύχτες σε φωνάζω
ν’ ακούσεις της ψυχής μου τη φωνή
τραγούδια να σου λέει.
Κι απ’ τα παλιά σεντόνια μας
τη σκόνη την τινάζω
για νά ’ρθεις πλάι μου να κοιμηθείς
στο σώμα μου που κλαίει.

Σ’ απόσταση αναπνοής
μαζί μου θέλω να καείς
να γίνουν στάχτη οι στιγμές της μοναξιάς μας,
να ξαναγίνουμε παιδιά
και να ’ναι πάντα στην καρδιά
σαν πενταήμερη εκδρομή ο έρωτάς μας.

Κάποιες στιγμές που χάνομαι
μηνύματα σου γράφω
πως είναι τα καράβια της ψυχής
στην άμμο αραγμένα.
Και τα παλιά τα λάθη μας
για πάντα διαγράφω,
μαζί μου νά ’ρθεις
να ονειρευτείς ταξίδια μαγεμένα.

Σ’ απόσταση αναπνοής
μαζί μου θέλω να καείς
να γίνουν στάχτη οι στιγμές της μοναξιάς μας,
να ξαναγίνουμε παιδιά
και να ’ναι πάντα στην καρδιά
σαν πενταήμερη εκδρομή ο έρωτάς μας.