Άγριος σκύλος σε ζυγώνει στο νερόλακκο άλλος ένας
μια σκιά κι αυτή δαγκώνει πικραμένε μου
άγια λύπη σε σκεπάζει δε σε σκέφτεται κανένας
μα θαρρώ κα ιδεν σε νοιάζει αντρειωμένε μου

Αχ φτωχέ μου αλήτη κι αν δεν έχεις σπίτι
έχεις την καρδιά σου μεσ’ το φως
Κοίταξέ με αλήτη στο παλιό μου σπίτι
όλο σκοτεινιάζει ο καιρός

Τα παιδιά δε σ’ αγαπάνε το κεφάλι σου μη σκύβεις
κι όλο σε πετροβολάνε πικραμένε μου
ήλιος λάμπει στη θωριά σου συννεφιά μου μη τον κρύβεις
Αχ πώς βλέπω την καρδιά σου αντρειωμένε μου

Αχ φτωχέ μου αλήτη κι αν δεν έχεις σπίτι
έχεις την καρδιά σου μεσ’ το φως
Κοίταξέ με αλήτη στο παλιό μου σπίτι
όλο σκοτεινιάζει ο καιρός