Σβήνω στο δάκρυ της βροχής
αργείς να ρθεις
και με πονάς

Σκύψε για λίγο να με δεις
που με πετάς
όταν τα ξένα τα χείλια φιλάς

Σε χάνω μας χαλάει και ο καιρός
πάλι μπόρα θαρθεί
σε χάνω της αγάπης το φως
στο σκοτάδι θα βγει

Κι απ’ το γαλάζιο των ματιών σου
η ματιά
σαν ρεματιά

με παρασέρνει ο ποταμός
των στεναγμών
και με πηγαίνει βαθιά στη νυχτιά

Σε χάνω μας χαλάει και ο καιρός
πάλι μπόρα θαρθεί
σε χάνω της αγάπης το φως
στο σκοτάδι θα βγει

Νιώθω τις ώρες της σιωπής
πως θα μου πεις
λόγια πικρά

σ ακούω στην άκρη της γραμμής
νομίζω κλαις
φύγε μου λες μακριά να σωθείς