Τα ξημερώματα χωρίς ονόματα
Και δίχως άλλες εξηγήσεις, περιττές
Με την ανάσα σου και με τα χάδια σου
Έλα να σβήσεις του κορμιού μου τις φωτιές

Θα σε περιμένω, Θα σε περιμένω
Θα ‘χω το φως του δωματίου αναμμένο
Θα σε περιμένω, θα σε περιμένω
να κάνεις κόλαση αυτό το βράδυ θέλω

Είναι μαρτύριο, βασανιστήριο
Άλλος στα χέρια του να σ’ έχει αγκαλιά
Σε ονειρεύομαι, κι έτσι τρελαίνομαι
Έλα στο άδειο μου κρεβάτι μια φορά