Αν γύριζα πίσω το χθες
δε θα άλλαζα το χρόνο
δε θα έσβηνα όλες τις στιγμές
κάθε βαθύ μου πόνο

Μα ότι με σημάδεψε
βαθιά μου έγινε γνώση
και κάθε δάκρυ κρύβω πια
στα μάτια πριν στεγνώσει

Και αν το μέλλον φωτεινό
άλλους καημούς δε δώσει
στιγμές χαράς θα απαρνηθώ
για μια της λύπης δόση

Τη λύπη ίσως κάποτε
πρέπει να συναντήσεις
γιατί έτσι τότε τη χαρά
να μη τήνε γνωρίσεις

για αυτό τον πόνο σου χαρά
αν θέλεις βάφτισε τον
αν πάλι όχι δεν μπορείς με γέλιο ξόρκισέ τον
και αν το μέλλον φωτεινό
άλλους καημούς δε δώσει
στιγμές χαράς θα απαρνηθώ
για μια της λύπης δόση