Τυχαία την κοιτάζω, νιώθω πως χάνομαι.
Στα δίχτυα της θα πέσω, αχ έρωτα δυνατέ.

Τη θέλω τώρα μα κι αυτή με θέλει.
Ίσως να φταίει, το καλοκαίρι.
Θα της μιλήσω μπορεί να τη χάσω.
Δεν πάει άλλο κοντά της θα κάτσω.

Χωρίς να πω μια λέξη, σηκώνεται για χορό.
Και τώρα που είναι κοντά, κοντεύω να τρελαθώ.

Με ρωτάει… Πώς σε λένε;
Τα ’χω χαμένα, στ’ αλήθεια πως με λένε.
Aπ’ τη μέση με πιάνει και ιδρώνω,
έχει ζέστη κι όμως εγώ παγώνω.

Πώς το κάνεις;
Τι όμορφη που είσαι;
Πώς το κάνεις;
Σε σκέφτομαι γυμνή.

Πώς το κάνεις;
Τη νύχτα απόψε σβήσε.
Πώς το κάνεις;
Θα φύγουμε μαζί.

Στον έρωτα δεν πρέπει να λέμε όχι και μη.
Τι σκέφτομαι για ’σένα, να μη ρωτήσεις γιατί…

Θα το κάνω! Θα πω όλη την αλήθεια.
Σ’ έχω δει στα παραμύθια.
Νιώθω τόσα που δε θα τα πιστέψεις.
Πονηρές για ’σένα έχω σκέψεις

Αφήσου πια κι όπου μας πάει η μαγική στιγμή.
Και τότε μόνοι θα ’μαστε στη νύχτα οι ναυαγοί…
Εδώ! Μαζί! Εσύ… Αχ… Μ’ έχεις τρελάνει.