Όπου γυρίσω να κοιτάξω είσ’ εκεί,
Σε κάθε γη που θα τολμήσω ν’ αντικρίσω,
Κι ενώ χωρίσαμε πως γίνεται εσύ
Απ’ όποια πόρτα και ν’ ανοίξω να’ σαι πίσω;!
Κι ενώ χωρίσαμε πως γίνεται εσύ
Απ’ όποια πόρτα και ν’ ανοίξω να’ σαι πίσω;!

Εγώ κατάντησα για χάρη σου τρελός,
Και όσο πάει χειροτερεύω συνεχώς,
Ήσουν η μόνη μου ελπίδα στη ζωή
Κι αφού δε σ’ έχω πια δεν έχω λογική!
Ήσουν η μόνη μου ελπίδα στη ζωή
Κι αφού δε σ’ έχω πια δεν έχω λογική!

Ακούω πάντα τη δική σου τη φωνή
Από τα χείλη όποιου και να μου μιλήσει,
Τι άλλο πρέπει δηλαδή να μου συμβεί
Για να πειστείς πως έχω πια παρανοήσει;
Τι άλλο πρέπει δηλαδή να μου συμβεί
Για να πειστείς πως έχω πια παρανοήσει;