Στους δρόμους έπεφτε βροχή
κι είν’ η κουρτίνα τραβηγμένη,
μακάρι να ’ταν μαγική
η νύχτα αυτή κι ονειρεμένη
να μη φοβόσουν τον καιρό
κι όλα τα χρόνια τα χαμένα.

Μα ποιος ρωτάει για σένα
και ποιος για μένα;

Έχεις την πόρτα σου κλειστή
μα ποιος περίμενες ν’ ανέβει,
ό, τι κι αν πεις δε θ’ ακουστεί,
τη μοναξιά σου ποιος την κλέβει,
που λογαριάζεις τον καιρό
κι όλα τα χρόνια τα χαμένα.

Μα ποιος ρωτάει για σένα
και ποιος για μένα;