Νικημένος δεν υπάρχει,
δίχως να παλέψει πρώτα
Και πριν όλα καν αρχίσουν,
δεν μπορεί να σβήνουν
Θυσιάζονται αγάπες,
εξατμίζονται οι χαρές μας
Στο βωμό μιας,
φωτιά κι έπειτα στάχτη...

Ρεφρεν:
Θολά τα όνειρα μου πια,
Παράξενο να είσαι μόνος...
Μα όσο κι αν θέλω να κοιτώ,
Το άδειο βλέμμα σου
χαμένος χρόνος...

Κι όταν ελπίζω, μονομιάς,
με φέρνεις πάλι πίσω
Μάγισσες πλάνες οι στιγμές,
πού σβήνουν στο ημίφως...
Ελπίδα, πόρνη ημίγυμνη,
στοιχειώνει πια τον ύπνο μου
Κι όταν χαράζει με ξυπνά,
με φτύνει και με διώχνει....

Θολά τα όνειρα μου πια,
Παράξενο να είσαι μόνος...
Μα όσο κι αν θέλω να κοιτώ,
Το άδειο βλέμμα σου
χαμένο...