Λάμπει, σαν αστραπή μες στο σκοτάδι
και λάμπει και εδώ το θέατρο το βράδυ
Λάμπουν γυναίκες με όμορφα στολίδια
και φώτα του πάλκου επάνω στα σανίδια

Κι εγώ που ήρθα εδώ για σένα μόνο
βρήκα μιαν αφορμή και σ’ ανταμώνω,
πάντα μ’ αυτή την ίδια αμφιβολία
και πάντα πως τάχα ακούω τη συναυλία

Ζήτω στον έρωτα που με πάει
με το τραγούδι του που με πάει
μέχρι την άβυσσο, κοίτα μπορώ
μεσ’ από σένα εγώ να ζω

Γελάς, κι από τον εξώστη εγώ ζηλεύω
κάτι που εσύ το ζεις και ‘γω το κλέβω
ίσως, κρυφά και συ να λες το έλα
και πρέπει εγώ να κάνω αυτή την τρέλα

Μα να, τα φώτα σβήνουν ένα ένα
με είδες ή έτσι φάνηκε σε μένα
σκοτάδι, σε λίγο αδειάζει κι η πλατεία
και μένει μονάχα η έξοχη μαγεία