Τα όνειρα που κάναμε συντρίμμια έχουν γίνει
κι απ`την παλιά μας τη φωτιά η στάχτη έχει μείνει
κι απάνω στα χαλάσματα απόψε μόνος κλαίω
σαν βλέπω πως γκρεμίσαμε ότι είχαμε ωραίο

Στην καρδιά μου ένα μαχαίρι από το δικό σου χέρι
μ` άνοιξε βαθιά πληγή
στην καρδιά μου ένα μαχαίρι από το δικό σου χέρι
που ακόμα αιμορραγεί

Και τώρα που χωρίσαμε σκιές τα περασμένα
περνάνε από τα μάτια μου σαν τρένα κουρασμένα
καλύτερα να πέθαινα μαζί με την αγάπη
παρά να νιώθω ένοχος για ό,τι έχω πάθει