Πίσω απ’τά παράθυρα που κλείνουν
κάθε βράδυ σε ζητώ
ξέρω κάθε κίνηση σου
μέσα στο σκοτάδι τη διαβάζω
είναι πάντα το ίδιο
όπως το μαξιλάρι δίπλα χαμηλό
κι έχω τη ζωή μου στα σκοτάδια
σκοτεινά να τη μοιράζω

Είναι που ακόμα σε ψάχνω
είναι που ακόμα σε θέλω
είναι που ανάβω τσιγάρο
είναι που πέφτει η βροχή
είναι που ακόμα σε ψάχνω
Είναι που ακόμα δε θέλω
Είναι που ακόμα πονάω
Είναι που ακόμα δε θέλω
δε θέλω, δε θέλω, δε θέλω
να `ρθεί το πρωί

Πίσω απο τις πόρτες που σφαλούνε
κάθε βράδυ σε ζητώ
το γνώριμο το βήμα σου
αδιάφορο και κάπου κουρασμένο
μέ'στο δρόμο απόμεινα σπουργίτι πεινασμένο να κρυφτώ
όλα νυσταγμένα βραδινά και το παράθυρο σου ξένο