Θα σου ετοιμάσω τσάι γιασεμί.
Και στη βαθιά θα κάτσεις πολυθρόνα.
Τις κεφαλές θα σου χαρίσω του Ερμή,
της Πολυδούρη ένα χειρόγραφο κι ακόμα
ό, τι με νύχια γράφτηκε στο χώμα
και πάνω στο δικό μου το κορμί.

Κλεισ’ τα παντζούρια κι άναψε το φως.
Παράσταση θα δώσω μια θυσία.
Θα τυλιχτώ σ’ ένα σεντόνι μοναχός
να υποδυθώ σ’ ένα φιλί την προδοσία.
Δυο χρόνια βρέχει κι έχει υγρασία.
Τρελάθηκε μου φαίνεται ο καιρός.

Θα βρέχει. Θα χιονίζει. Θα φυσά.
Κι εμείς εδώ καλά προφυλαγμένοι.
Θα `μαστε δυο ανυπεράσπιστα νησιά
κι από το χάρτη της Ελλάδας πια σβησμένοι.
Δε θα σε πείσω. Ξέρω τι συμβαίνει.
Σκοινί δεν έχεις μήτε σκαλωσιά.