Για πόσα λάθη αχ ! να ξέρεις μετανιώνω
μέσα στα δάση από σημύδες σ`ανταμώνω,
να σ`έχω μάρτυρα σ`αυτή την περηφάνια
που ξεριζώνει της ζωής μου τα ζιζάνια
και μ`επιστρέφει σαν μωρό μέσα στο χρόνο
περνώντας μέσα από βροχή κι από τον πόνο.

Αντρέι, Αντρέι
μια φλόγα μόνο το σκοτάδι δεν το καίει.
Η λεύκα ρέει μια σκουροπράσινη
πληγή μες στο νερό.
Αντρέι, Αντρέι
ένας μουζίκος σιωπηλά τη νύχτα κλαίει
και τ`άλογο του με κρύο χνώτο
ζωγραφίζει το Χριστό.

Τώρα διακόσμηση στο θάνατο αλλάζω
ένα κλαδάκι γαλαξία μες το βάζο.
έσφαξε η μάνα μου ένα κόκορα για μένα
δαιμονισμένα τρέχαν μέσα της τρένα
κι αυτή μου σκέπαζε τα μάτια μην τρομάζω
τώρα κοιτάζω στον καθρέφτη και της μοιάζω.