Σήμερα σ’ ένα ποίημα πάτησα
στον έβδομο ουρανό περπάτησα
ένα αερόστατο και μια οβίδα
της φαντασίας ήταν ή τα είδα.

Εσείς που ακούτε το τραγούδι αυτό
μαζί μας πείτε τούτο το σκοπό
σαν τη βροχή, το κύμα, το αηδόνι
να το ακούει η πίκρα και να λιώνει.

Μην κλείνεις την ειρήνη στο ντουλάπι
απ’ το σεντούκι βγάλε την αγάπη
μια ιστορία νέα θ’ ανατείλει
μ’ ένα χαμόγελο γλυκό στα δυο της χείλη.

Αν οι μεγάλοι θέλουν να σκοτώνουν
τα όνειρά μας να τα μαχαιρώνουν
μύθοι και ήρωες θα `ρθούνε πάλι
να τ’ ακουμπήσουν απαλά στο προσκεφάλι.


(Αφιερωμένο στα απορημένα βλέμματα των παιδιών από τη Βοσνία)