Στον ώμο σου να γέρνω το κεφάλι
καθώς βαρκούλα πάνω σ`ακρογιάλι
απ`της καρδιάς ν`ακούω τον παλμό σου
κι η ανάσα μου να φτάνει στο λαιμό σου.

Στη βραδινή σιωπή
σε μια γωνιά κρυφή
το καλοκαίρι λίγο πριν χαθεί.

Πως με κοιτάν τα μάτια σου να νιώθω
θολά, μισοσβησμεν`από τον πόθο
και πάνω στου χειλιού σου το λακκάκι
το φως να πέφτει απ`το φεγγαράκι.

Στη βραδινή σιωπή...

Στο χέρι σου κλεισμένο το δικό μου
φωλιά ζεστή στο τέλειωμα του δρόμου
στη νύχτα που γλυκά διαβαίνει
να μην πονώ μα να`μαι δακρυσμένη.

Στη βραδινή σιωπή...