Μου πήραν την, μου πήραν την αγάπη μου
για πείσμα βρε, για πείσμα, για γινάτι μου.

Κι έχασα, βρε κι έχασα τα δυο μου χέρια
το φεγγά, μωρέ, το φεγγάρι και τ’αστέρια.

Τι θα γενεί, τι θα γενεί το χάλι μου
τα φταίει, το, βρε, το κεφάλι μου.

Τι θα γι, μωρέ, τι θα γίνω, τι θα κάνω
δεν αντέ, βρε, δεν αντέχω θα πεθάνω.

Μου πήραν την, μου πήραν την αγάπη μου
βρε, πως θα βγά, βρε, πως θα βγάλω τ’άχτι μου.

Πάνε να, μωρέ, πάνε να την επαντρέψουν
και να την, μωρέ και να την νοικοκυρέψουν.

Βαλάντωσα, βαλάντωσα, κουράστηκα
γι’ αυτό σε κα, γι’αυτό σε καταράστηκα.

Χήρα, βρε, χήρα για να καταντήσεις
νύφη να, μωρέ, νύφη να μη ξαναντύσεις.