Σε μια κρυφή σπαθάτη ακτή
στο μακρινό Μπαλί
που από ένα πείσμα εφηβικό
την είχε αποικήσει.

Πολλές φορές τραβιότανε
μονάχος να κοπεί
και ένα γράμμα εδιάβαζε
που είχε κιτρινίσει.

Κι είχε ένα γέλιο τρανταχτό
σαν ξόρκι του θανάτου
όταν φωνές γυρίζανε
και σαν καράβια σκίζανε
την αλμυρή καρδιά του.

Στον έμπιστό του Μουσταφά
επάνω στο ποτό
με λόγια ακανόνιστα
διηγιότανε εικόνες.

Να με ετοιμάσεις
πρόσταζε μετά όλος θυμό
θα πάω εκεί που μ`αγαπούν
με πνίξαν οι μουσώνες.