Ήτανε καλοκαιριά και στην άμμο με φωτιά,
την κιθάρα γρατζουνούσε κι η καρδούλα του μιλούσε:
Α! πάω εγώ, πάω εγώ το δρόμο μου
κι ότι χρειαστώ θα το βρω, όταν έρθει η ώρα του.

Κάνω τώρα μ ότι έχω ότι πιο καλό μπορώ.
Και το δίνω στη ζωή μου, δίνω το καλύτερο.
Α! πάω εγώ, πάω εγώ το δρόμο μου
κι ότι χρειαστώ θα το βρω, όταν έρθει η ώρα του.

Χαίρομαι μ αυτά που τώρα, μες τα χέρια μου κρατάω.
Κάθε μέρα που ξυπνάω, μ’ άλλα μάτια τα κοιτάω.
Α! πάω εγώ, πάω εγώ το δρόμο μου
κι ότι χρειαστώ θα το βρω, όταν έρθει η ώρα του.

Κ’ όταν χάνω κάτι που έχω, ξέρω πως δε θα χαθώ.
Σκέφτομαι ότι και πρώτα, ζούσα και χωρίς αυτό.
Α! πάω εγώ, πάω εγώ το δρόμο μου
κι ότι χρειαστώ θα το βρω, όταν έρθει η ώρα του.