Δεν ξέρεις τι με κούρασε
ούτε γιατί πικράθηκα
και θες να μάθεις το γιατί
απ’ τη ζωή σου χάθηκα.

Δεν εζήλεψες ποτέ για μένανε
λες και ξένος ήμουνα για σένανε,
και να κάνω τώρα πια συνήθισα
τη δική μου τη ζωή.

Ποτέ δεν αντιμίλησες
ούτε και με ρεζίλεψες.
Χαράματα να ’ρχόμουνα,
δεν έκλαψες, δε ζήλεψες.

Δεν εζήλεψες ποτέ για μένανε ...

Δε ρώτησες πού γύριζα
τα βράδια που χανόμουνα,
δε μου ’κανες παράπονα
όταν ξενοκοιμόμουνα.

Δεν εζήλεψες ποτέ για μένανε ...