Τυφλές κουβέντες, σάπιες γυναίκες
κι όλα πετάνε στο δωμάτιο σαν μπάλα
γκλάμουρ, μιζέρια, χιλιάδες χέρια
κλείνουν το σώμα μου σαν ψάρι στη γυάλα

Μα δε φοβάμαι, κι όσοι ρωτάνε
τους λέω πως έτσι έχω διαλέξει να ζήσω
λίγο αλήτης, λίγο ερημίτης
είμαι ένας γρίφος που ποτέ δε θα ζήσω

Θα `μαι εδώ ως το πρωί
κι όσο για το αύριο θα δούμε
Νιώσε βαθιά τη μουσική
ένας χορός είναι ό,τι ζούμε

Βούτα στα φώτα, στα ποτά
βούτα στα βρόμικα τσιγάρα
Είν’ η ζωή μας μια φορά
το νόημα έχουν όλα τ’ άλλα