Η ξενιτιά είναι γλυκιά,
η ξενιτιά είναι γλυκιά, μανούλα μου,
ώσπου να σε πλανέψει.

Κι όταν σε κάνει σκλάβο της,
κι όταν σε κάνει σκλάβο της, αχ τι καημός,
πικρά θα σε πεθαίνει.

Ξενιτιά, κακιά, πλανεύτρα,
των παλικαριών η κλέφτρα,
των παλικαριών η κλέφτρα,
ξενιτιά, κακιά, πλανεύτρα.

Αυτή η πλανεύτρα ξενιτιά,
αυτή η πλανεύτρα ξενιτιά, μανούλα μου
και μ’έπιασε και `μένα.

Και με κρατά, μανούλα μου,
και με κρατά, μανούλα μου, αχ τι καημός,
τόσο καιρό στα ξένα.

Ξενιτιά, κακιά, πλανεύτρα,
των παλικαριών η κλέφτρα,
των παλικαριών η κλέφτρα,
ξενιτιά, κακιά, πλανεύτρα.

Πόσες κοπέλες καίγονται,
πόσες κοπέλες καίγονται, μανούλα μου,
μέσα στα φυλλοκάρδια.

Που φεύγουν απ’τον τόπο τους,
που φεύγουν απ’τον τόπο τους, αχ τι καημός,
όλα τα παλληκάρια.

Ξενιτιά, κακιά, πλανεύτρα,
των παλικαριών η κλέφτρα,
των παλικαριών η κλέφτρα,
ξενιτιά, κακιά, πλανεύτρα.