Τα μονοπάτια της φωνής σου πίσω με γυρίσανε
κι όλες οι μέρες θα ‘ναι τώρα γκρι και σκοτεινές
και σαν εξόριστο πουλί με σταματήσανε
γιατί στη μια φτερούγα μου έγραψα ότι φταις.

Αφού πια τώρα όλα ετελειώσανε
γιατί πίσω από τα μάτια μου κρυφά σε περιμένω;
Ποια νύχτα ξαφνική μου φαρμακώσανε
το αίμα μου που ήταν από σένα ζαλισμένο;