Έχω μια θάλασσα φιλιά
κι ένα τηλέφωνο από σένα δε χτυπάει
κι είναι κι η μάνα μου
που όλο μ’ εσένα αν τέλειωσα ρωτάει.

Αχ! τη νύχτα αυτή αν τη βγάλω καθαρή
κανέναν δε φοβάμαι,
και στο δρόμο σου αν με δεις, καθόλου μη νοιαστείς
γιατί δικιά σου πια δε θα `μαι.

Έχω εκατό τυμπανιστές
και μια καρδιά που στο τέμπο τους χτυπάει,
και μια βραχνή φωνή που αν γνωστούς σου δει,
για σένα δεν ρωτάει.

Αχ! τη νύχτα αυτή αν τη βγάλω καθαρή
κανέναν δε φοβάμαι,
και στο δρόμο σου αν με δεις, καθόλου μη νοιαστείς
γιατί δικιά σου πια δε θα `μαι.

Αχ!