Στο κορμάκι της χορεύουνε
ξωτικά σωρό
και δυο τρελές μικρές νεράιδες παίζουνε
στα μάτια της κρυφτό.
Τη φτωχή καρδιά μου έκλεψαν
δυο γοργά πουλιά
που απ’ τα σγουρά μακριά μαλλιά της πέταξαν
με χρυσά φτερά.

Αχ έρωτα, έρωτα, πως μ’ έχεις κάνει τρελό!
Βάσανο έρωτα που δε χωράς στο μυαλό!
Για τα δυο της μάτια εγώ
ανασαίνω, υπάρχω και ζω
κι όπου βρεθώ το φωνάζω
πως την αγαπώ.

Του κορμιού της το καθρέφτισμα
μοιάζει με φωτιά
και η ματιά της λάμπει στο ξημέρωμα
σαν άστρο του νοτιά.
Με τη φωνή της οι άγγελοι μεθούν
ο ήχος της βροχή
που νύμφες λούζονται, γελούν και τραγουδούν
κι η ανάσα μου ριγεί.

Αχ έρωτα, έρωτα, πως μ’ έχεις κάνει τρελό!
Βάσανο έρωτα που δε χωράς στο μυαλό!
Για τα δυο της μάτια εγώ
ανασαίνω, υπάρχω και ζω
κι όπου βρεθώ το φωνάζω
πως την αγαπώ.
Για τα δυο της μάτια εγώ
ανασαίνω, υπάρχω και ζω.
Παίρνω τους δρόμους, φωνάζω
πως την αγαπώ.