Ποια φυλακή
ποιο σκοτεινό τραπέζι
να`χει στρωθεί για μας τους δυο
όταν αυτό το ταξίδι τελειώσει
κι ο χρόνος θα γίνει πληγή
όταν το φως τα φτερά μας θα λιώσει
και πέσουμε πίσω στη γη.

Θα`μαστε μόνοι
κι αν μείναμε μόνοι
θα ζήσουμε μόνοι μαζί
μ`ένα σταυρό
μ`ένα τρύπιο σεντόνι
για ένα κομμάτι ουρανό.

Ποια μουσική
ποια σκοτεινή οδύνη
να`χει γραφτεί για μας τους δυο
έτσι που γδέρνει ο πόνος το δέρμα
να βγει της ψυχής το κεντρί
έτσι βαθιά, ως του κόσμου το τέρμα
εκεί στου βυθού τη σιωπή.