Λουλουδάκι μίλαγε στην πέτρα ναι
πως αγάπησε γυναίκα που τη θέλαν κι άλλοι δέκα ναι
τι τραγούδι να της γράψω με φωνή ν`αναστενάξω
στον αέρα ν`ακουστώ
το άρωμά μου θα της δώσω και ψυχή θα παραδώσω
αχ γι`αυτή θα μαραθώ.

Δεν έχει η αγάπη μάτια, μάτια μου και δεν κοιτά
σαν την ψιλή την άμμο του γιαλού που όταν φυσά
τις χαραμάδες βρίσκει του κορμιού για να περνά
δεν έχει η αγάπη μάτια, μάτια μου και δεν κοιτά.

Λουλουδάκι μίλαγε στην πέτρα ναι
πως του δώσανε βασίλειο μια ζεστή γωνιά στον ήλιο ναι
μια γωνίτσα τοσοδούλα να το πιάνει η βροχούλα
στον αέρα να λυγά
μα όλος αίνιγμα ο κόσμος με άρωμα διπλό σαν δυόσμος
μια νερό και μια φωτιά.