Και γυρνάς και θα γυρνάς,
και θα πονάς και θα πονάς,
στη Θεσσαλονίκη.

Να ξέρεις όσο κι αν προσπαθείς,
απ’ τα παλιά ν’ αποδεσμευτείς,
το παρελθόν μας ξαναγυρίζει
να σου θυμίζει τι έκανες,
να σου θυμίζει τι έχασες.

Πέρα από την πόλη μου θα περνάς,
τη θάλασσα μόνη θα κοιτάς.

Και θα γυρνάς και θα γυρνάς
τα όνειρά σου τα παλιά θα βάζεις υποθήκη,
και θα γυρνάς και θα γυρνάς
μες στα δρομάκια τα γνωστά
να ψάχνεις τι σου ανήκει,
θα πονάς και θα κλαις στη Θεσσαλονίκη.

Όσο κι αν λες ότι ξέφυγες,
πρώτη εσύ όταν έφυγες,
το παρελθόν μας ξαναγυρίζει
να σου θυμίζει τι έκανες,
να σου θυμίζει τι έχασες.

Πέρα από την πόλη μου θα περνάς,
τη θάλασσα μόνη θα κοιτάς.

Και θα γυρνάς και θα γυρνάς
τα όνειρά σου τα παλιά θα βάζεις υποθήκη,
και θα γυρνάς και θα γυρνάς
μες στα δρομάκια τα γνωστά
να ψάχνεις τι σου ανήκει,
θα πονάς και θα κλαις στη Θεσσαλονίκη.

Θα πονάς και θα κλαις στη Θεσσαλονίκη.