Άνοιξα το παράθυρο το φως να αντικρίσω
να πάρω μια αναπνοή στα ίδια πριν γυρίσω.
Είδα σπουργίτια λεύτερα στ’ αγέρι να πετάνε
κι ανθρώπους σκλάβους της ζωής σκυφτά να περπατάνε.

Ουράνιο τόξο πάρε με μακριά
θέλω να ζήσω διαφορετικά.

Είδα τον ήλιο σαν Θεό να μου χαμογελάει
και το εργοστάσιο καπνό τριγύρω να σκορπάει.
Πήρα τα σύννεφα αγκαλιά να παίξουμε σαν τα παιδιά
μα αυτοκίνητα πολλά με τρέχουνε στο πουθενά.

Ουράνιο τόξο πάρε με μακριά
θέλω να ζήσω διαφορετικά.

Έκλεισα το παράθυρο.