Της μοναξιάς χρώμα βαθύ που σε αγάπησα
πέρασα μέσα από βροχή, ήλιο δεν κράτησα
κι ήρθανε κύματα ως εδώ
για να με πάρουνε γυμνό
μα οι σκέψεις μου είναι βουνά και δε σαλπάρουνε,
μα οι σκέψεις μου είναι βουνά και δε σαλπάρουνε.

Της μοναξιάς δρόμος κρυφός και Θείο πέρασμα
βάδισα πάνω σου μικρός σε πίκρας κέρασμα
κι ήρθανε κύματα ως εδώ
για να με πάρουνε γυμνό
μα οι σκέψεις μου είναι βουνά και δε σαλπάρουνε,
μα οι σκέψεις μου είναι βουνά και δε σαλπάρουνε.

Κι ήρθανε κύματα ως εδώ
για να με πάρουνε γυμνό
μα οι σκέψεις μου είναι βουνά και δε σαλπάρουνε,
μα οι σκέψεις μου είναι βουνά και δε σαλπάρουνε.