Τις λέξεις μου χτυπώ
στου έρωτα το αμόνι
το όνειρο ζητώ
που τ’ άστρα χαμηλώνει

Στο στόμα των πουλιών
το σώμα σου τραγούδι
το όνειρο ζητώ
που ανθίζει σαν λουλούδι
που ανθίζει σαν λουλούδι

Εσύ δεν ξέρεις να πονάς
γι’ αυτό με τυραννάς
Εσύ δεν ξέρεις ν’ αγαπάς
τον πόνο μου κεντάς
Εσύ δεν ξέρεις, δεν ξέρεις
να πονάς, ν’ αγαπάς

Τις νύχτες σου μιλώ
με λόγια κεντημένα
τους όρκους ξεγελώ
που πρόδωσα για σένα

Σου γράφω γράμματα
τα σβήνουν τα νερά σου
ποτάμι θα γινώ
να μπω στα όνειρα σου
να μπω στα όνειρα σου

Εσύ δεν ξέρεις να πονάς
γι’ αυτό με τυραννάς
Εσύ δεν ξέρεις ν’ αγαπάς
τον πόνο μου κεντάς
Εσύ δεν ξέρεις, δεν ξέρεις
να πονάς, ν’ αγαπάς