Μάνα πόλη, η καρδιά μου σε αγάπησε
άνοιξε την αγκαλιά της και σε κράτησε.
Μπήκες μέσα σαν τον κλέφτη και την άρπαξες
δίχως να το καταλάβω λεηλάτησες.

Είσαι σκόνη που λερώνει το σεντόνι μου
κι ένα έργο που τελειώνει στην οθόνη μου.
Όμως η ζωή μας έχει και γυρίσματα
ατιμώρητα δε μένουν τα εγκλήματα.

Μάνα πόλη η καρδιά μου που σημάδεψες
φώναζα μη με σκοτώνεις, μα δε μ`άκουγες.
Πήγαν άδικα τα χρόνια κι οι θυσίες μου
φαίνεται παλιές πληρώνω αμαρτίες μου.