Θάβω στην άμμο τα παιχνίδια μου κι αυτό το καλοκαίρι
και τη κιθάρα κρέμασα, ξαπλώνω δίχως ταίρι

Όμως άκουσα τις παιδικές φωνές και βγήκα
παίρνω τον δρόμο για το αμπέλι
Βρίσκω ασκάλυφους γλυκείς και ρίχνω στο πανέρι
Αααα ... το καλοκαίρι δε σταματά εδώ

Θάβω στην άμμο τα παιχνίδια μου κι αυτό το καλοκαίρι
Βουή, αχός, γλυκιά λαλιά τι νέο θα μου φέρει

Όμως άκουσα τις παιδικές φωνές και βγήκα
τώρα μπαίνοντας στ’ αμπέλι
Βλέπω τι κοιτάγαν τα παιδιά που δεν άφηνε απόηχο

Της Τσικλιδάρας που παίρνω τη στροφή ανοιχτά
Την εύφρανση στα πρόσωπά τους
Την εύφρανση στα πρόσωπά τους
Που παν’ στη χαρά τους να πλαγιάσουν μονιασμένα